Afbeelding
Foto: Gerard Meijeringh

Van de tribune: Niet te genieten

· leestijd 1 minuut Algemeen

Afgelopen vrijdag werd mijn optimisme voor de wedstrijd van PEC tegen Almere op twee manieren gevoed. Bij de training zag ik plezier en energie hand in hand gaan. De spelers oogden scherp. Dat was zeker de verdienste van de trainer die met zijn luide jargon aandrong op spelvariatie en creativiteit. Ik genoot van een bevlogen man.

Aan het eind van die middag kondigden de Far East Ultras, oftewel FEU, aan dat hun kwestie met de PEC-directie voor een groot deel is bijgelegd. Met een weliswaar uitgedunde groep gingen ze toch weer voor sfeer op Noord zorgen.

Ik wreef me in mijn handen. Een ongeslagen status dit jaar, publiek er weer eens achter als een ouderwetse twaalfde man. Prima! Een fanatieke spelersgroep en een gedreven trainer. Top! Vol vertrouwen voorspelde ik de volgende dag een 1-0 overwinning. Met een stralend humeur was ik aan de zaterdag begonnen.

Er was weinig vrolijks meer in mij wakker toen ik zaterdagnacht de voordeur op het nachtslot deed. Chagrijn en teleurstelling beheersten mijn stemming. M’n vrouw had zelfs al eerder welterusten gezegd. Ik was niet te genieten.

De slechtste wedstrijd van het seizoen tot nu toe hadden we beleefd. Ik zal geen namen noemen, maar sommige veelgeprezen spelers waren geen schim van zich zelf. Ballen werden te zacht en onnauwkeurig naar elkaar gespeeld. 

De echte wil om te winnen was op het trainingsveld van Be Quick achtergebleven. En de trainer? Aan de zijlijn wiste hij mijn eerdere loftuitingen uit.

Natuurlijk was hij beperkt in zijn keuzes voor de opstelling vanwege een overvolle ziekenboeg. Maar wat meer energie en gedrevenheid langs de lijn had niet misstaan. Het beeld van de motiverende trainer van de dag ervoor werd ter plekke vervangen door een schaap dat zich gedwee laat leiden.
De matte sfeer sloeg ook over naar de tribunes. Van te voren beleefden we de rentree van de FEU met een prachtig spandoek.

We werden aangekeken door een wolf die met zijn blik ons aankeek alsof hij alles en iedereen zou opvreten. Uiteindelijk vrat de tegenstander ons op en stierf het gezang weg in de stilte na het tegendoelpunt.

Op weg naar de uitgang waren we niet te genieten en krampachtig lachten we ons ongenoegen weg met cynische grappen. We verscholen ons achter gespeelde branie: de eerste nederlaag van dit seizoen van komend tegenstander PSV kan zomaar eens zaterdag in Zwolle plaatsvinden…

Gerard Meijeringh