Hockeyster Maxime Kerstholt heeft vrede met dat roze wolk uiteindelijk niet oranje kleurde
· leestijd 3 minuten Sport(Door Erik Riemens)
HOCKEY - Maxime Kerstholt (26) speelde in de jeugd jarenlang bij ZMHC. Op het moment van de Zwolse hockeyfusie in 2012, verliet ze de club en was ze negen jaar actief bij Laren. Ook debuteerde ze in Oranje. Een langdurige, hardnekkige heupoperatie wierp haar vervolgens ver terug, maar afgelopen seizoen bloeide ze op bij haar nieuwe club Pinoké en speelde de Zwolse weer voor het Nederlands team. Op het WK is ze er echter niet bij. “Voor nu koester ik de mooie momenten.”
Je hebt vorig jaar de overstap gemaakt naar Pinoké na de degradatie met Laren. In het eerste seizoen eindigden jullie als vijfde en scoorde je acht keer. Stemt jou dat tevreden?
“Het was al met al een fantastisch jaar. Vanaf de eerste seconde voelde ik mij hier thuis en heb ik eigenlijk helemaal niet moeten wennen. Ik woon in Amsterdam, had goede verhalen gehoord over Pinoké en wilde hier graag hockeyen. Aan het begin was het best wel spannend. Je weet niet hoe je keuze uitpakt, maar het gaf mij meteen veel energie en ik had direct het goede gevoel bij Pinoké.”
“Het is ook best wel uitzonderlijk wat er allemaal bij de club gebeurt. Jarenlang onderin meegedraaid in de hoofdklasse, de afgelopen twee jaar als vijfde geëindigd en de playoffs net niet gehaald. Als ik nu terugkijk op het eerste jaar, dan kan ik niet anders zeggen dat het mijn beste keuze ooit was.”
Hoe kijk je terug op je eigen prestaties?
“Ik heb zeker in het eerste half jaar van het seizoen heel ontspannen en zonder druk kunnen hockeyen. Voor het eerst was de oude Max weer terug na al dat blessureleed. Al heb ik nog wel af en toe pijntjes, maar dat hoort erbij.”
“Eigenlijk leefde ik een beetje op een roze wolk. In mijn geval betekende dat, dat je niet hoeft na te denken als je hockeyt. Het gaat als het ware vanzelf en op gevoel. Iets dat eigenlijk niet uit te leggen is.”
En dan kwam in de tweede seizoenshelft ook nog je rentree in het Nederlands team. Het kon niet op toch?
“Er was natuurlijk het nodige aan de hand bij Oranje. Alyson (Anan de bondscoach, ER) vertrok begin van het jaar en werd opgevolgd door Jamilon (Mülders, de assistent, ER). Hij nodigde mij een keer uit om koffie te drinken, bij te praten en ik had meteen een goede klik met hem.”
“Tja, wat er allemaal gebeurde bij Oranje. Zulke zaken hebben toch weerslag op mijn spel, want ik ben een echt gevoelsmens. Toen ik uiteindelijk gevraagd werd voor Oranje, voelde ik toch iets meer druk en scoorde ik ook minder.”
Eind mei maakte je rentree in Oranje tegen Argentinië. Ruim 3,5 jaar na je laatste interland. Keek je toen al vooruit naar een mogelijke deelname aan het WK in eigen land?
“Ik was in september al uitgenodigd door Alyson om deel te nemen aan de Potentials, dat is het team onder Oranje. Daar heb ik toen voor bedankt, omdat ik net begonnen was bij Pinoké. Daar lag op dat moment mijn focus.”
“Na een half jaar werd ik geselecteerd voor het Nederlands team. Dat is en blijft bijzonder. Spelen voor Oranje is zeker niet vanzelfsprekend. Het betekent nogal wat, zo moet je vier dagen in de week beschikbaar zijn. Ik moest het nodige regelen met mijn werk. In die periode stonden we als Nederlands team eigenlijk weinig met elkaar op het veld. Bovendien is Oranje zo’n goed ingespeeld team en ik was in feite gewoon nieuw. Daardoor heb ik nooit het gevoel gehad dat ik het WK zou halen. Nee echt niet. Ik ben gewoon heel reëel. Het was goed zo en kwam zeker niet als een verrassing. En eerlijk gezegd heb ik er ook geen traan om gelaten.”
”Daarnaast heb ik een fantastisch, liefdevol en leuk leven. Op het hockeyveld en zeker ook daarbuiten. Voor mij zou het Nederlands team alleen maar iets extra’s moeten zijn. Nu koester ik die mooie momenten.”
Het WK is nu in volle gang. Hoe ziet jouw zomerperiode eruit?
“Op maandag 1 augustus begint de voorbereiding bij Pinoké, dat betekent dat ik nu weken geen hockeystick hoef aan te raken. Dat is ook wel eens lekker. Tijdens het WK ben ik op vakantie, maar ik ga het zeker volgen en kijken, want een aantal échte vriendinnen speelt mee. Ik denk zelfs dat ik hun grootste supporter ben.”
Statistieken
Maxime Kerstholt maakte op 23 januari 2017 haar debuut voor het Nederlands Elftal in een vriendschappelijke wedstrijd tegen Spanje. Ze speelde tot nu toe negen interlands en scoorde daarin driemaal. Haar grootste triomf was de gewonnen Champions Trophy met het Nederlands elftal in 2018, toen in China Australië werd verslagen.
