Afbeelding
Foto: Gerard Meijeringh

Flip Steenbergen: Van stratenmaker tot evenementen en incidentenmanagement

· leestijd 2 minuten Algemeen

(door Gerard Meijeringh)

ZWOLLE - Flip Steenbergen (66) werkte maar liefst 33 jaar bij de gemeente en 10 jaar bij de Rova. Getooid met een muts was hij jarenlang een bekend gezicht in Zwolle. Onlangs draaide hij zijn laatste werkdag. Steenbergen gaat met pensioen. Afgelopen vrijdag kreeg hij een afscheidsreceptie aangeboden van Rova. Hij kijkt terug op een mooie periode van 43 jaar met hoogte- en dieptepunten waarin hij werd gevormd als mens. “Ik ben van stratenmaker toegegroeid naar een heel zelfstandige functie met veel bevoegdheden.

“Steenbergen, geboren en getogen in Wapenveld, ging al op jonge leeftijd aan het werk. Op 15-jarige leeftijd ging hij in 1973 aan de slag als stratenmaker. “Ik wilde niet meer naar school. Mijn vader had daar geen moeite mee, maar zei wel dat hij mij geen dag thuis wilde zien. Daar heb ik vervolg aan gegeven. Ik heb altijd gewerkt en daar ben ik op trots op”, vertelt Steenbergen. 

Advertentie

In 1979 reageerde hij zonder verwachtingen maar met succes op een advertentie. “De gemeente Zwolle zocht een stratenmaker en een handlanger. Dat was in de strenge winter van 1978/1979. Uiteindelijk werd Steenbergen aangenomen. Na een keuring begon hij in mei 1979 bij de gemeente Zwolle. Steenbergen kwam in het team van stratenmakers terecht. 

“Naar verloop van tijd is de stratenmakersploeg door natuurlijk verloop ter ziele gegaan, omdat ze met meer aannemers gingen werken.” Hij kwam in de Marslanden terecht bij de rioolploeg. “Toen ging ik samen met mijn collega Gerrit Visser op pad. We vormden jarenlang de rioolploeg. We losten alle rioolproblemen op. En zomers deden we ook nog veel aan asfaltonderhoud. De wegen hadden ook onderhoud nodig, de prioriteiten werden dan wat verlegd. 

Evenementen

Later ging Steenbergen meer wijkgericht werken. “We werden onderdeel van het wijkteam met een zelfstandige functie. We bleven met acht jongens over en kregen allemaal een wijk. Ik kreeg de binnenstad, Kamperpoort, Veerallee en Assendorp. Toen was het onderhoud al een beetje anders. De aannemer kwam meer in beeld voor de rioolklussen. Wij deden heel veel aan bebording en kleinschalig onderhoud. En we kregen te maken met grootschalige evenementen. Wij deden de wegafzettingen en ander werk wat erbij kwam. Het begon met carnaval in februari. Daarna had je de Ster van Zwolle en vervolgens de Avondvierdaagse, de Halve Marathon en de kermis. We waren aardig gedreven om alles goed op de rails te hebben. Alles moest goed verlopen, er mocht geen wanklank zijn. Dat kan de doodsteek zijn voor een evenement.”

Andere wijk 

Na zo’n twintig jaar binnenstad, Kamperpoort, Veerallee en Asendorp kwam Steenbergen in 2009 in Zwolle-Zuid terecht. “We moesten van onze leidinggevenden wisselen van wijk. Niemand wilde, maar we moesten. Ik ging naar Zwolle-Zuid. Dat was niet mijn keuze, omdat ik er woon. Ik wilde niet geconfronteerd worden met mensen aan mijn deur, maar dat is gelukkig heel weinig gebeurd. In de binnenstad hebben we prachtige evenementen gehad. Zwolle-Zuid was een stuk rustiger.” 

De werkzaamheden bleven grotendeels hetzelfde. Wel kwam er in een later stadium incident management (IM) bij. “Dat was een hele stap voor ons. In Zwolle gaat het dan om de ringwegen. Als daar een ongeluk of een pechgeval is gebeurd, dan worden wij ingeschakeld omdat de gemeente wegbeheerder is. Dat wordt steeds drukker.” Enkele jaren later vond er een reorganisatie plaats. Steenbergen kwam in 2012 bij Rova terecht. “Het is toen wat zakelijker geworden.”

Verlofdagen

Vrijdag 21 oktober was de laatste werkdag van Steenbergen. Hij werd door collega’s in het zonnetje gezet en er werden bijpassende borden in zijn tuin gezet. Vrijdag kreeg hij van Rova een afscheidsreceptie aangeboden. Officieel is Steenbergen nog niet met pensioen.
“Ik ben nu mijn verlofdagen aan het opmaken. Dat zijn alle overuren van evenementen. Officieel ga ik juli volgend jaar met pensioen. Ik ben 66. Het is goed dat ik de mogelijkheid heb om te kunnen stoppen. Als stratenmaker kon ik met 60 jaar met pensioen. Door de veranderingen vielen alle rechten weg. Ik heb overal voor betaald, maar nergens gebruik van kunnen maken. Dat steekt wel. Maar ik heb altijd met veel plezier gewerkt. Ik kijk terug op een periode met veel mooie momenten en op een prachtig afscheid afgelopen vrijdag met veel bekenden, vrienden en (oud)collega’s.”

Gerard Meijeringh