De Groot neemt schaatstalenten bij de hand
· leestijd 2 minuten Sport(door Mark de Rooij)
ZWOLLE – Zwollenaar Emiel de Groot wil nog één seizoen knallen in de Eerste Divisie (bij de zogenaamde beloften) van het marathonschaatsen en vindt het dan, na tien jaren op nationaal niveau, mooi geweest. De 29-jarige gaat zich daarna nog meer toeleggen op het trainen van Zwolse schaatstalenten. “Ik wacht nog steeds op een opvolger.”
Echt grote talenten zijn er een tijdje niet geweest bij Schaatsvereniging Zwolle, dat over het algemeen de ijsmeters maakt in Dronten of Deventer en soms in Enschede. Gretha Smit en Robert Vunderink boekten in het verleden successen namens de Zwolse club en ook Michel en Ronald Mulder waren enkele jaren lid. De Groot is al jaren de enige Zwollenaar in het marathonpeloton en hoopt daar eigenhandig verandering in te brengen door enkele Zwolse junioren te stimuleren en te begeleiden. Van een zwart gat na het laatste seizoen zal dan ook geen sprake zijn voor De Groot, die enorm kan genieten van het trainen met de talentvolle clubschaatsers. Eigenlijk is de prioriteit voor dit seizoen al verschoven van zijn eigen carrière naar de talentbegeleiding. “Als die jongeren vijf keer per week hadden willen trainen, dan was mijn laatste seizoen al geweest”, zegt De Groot.
“We hebben nu een leuke lichting in de leeftijdsgroep 12-17 jaar. Talentvol, maar niet met superveel drive. Als ze op sleeptouw worden genomen, kunnen ze ver komen. Ze misten in Zwolle snelheidsgenoten en we dreigden ze kwijt te raken aan Dalfsen.” De tijden zijn wat dat aangaat niet veranderd, want De Groot zat vroeger in hetzelfde schuitje. “Ik was in mijn lichting de enige junior die hard schaatste. Jelmer van Vilsteren was eerst nog niet zo snel. Die maakte pas een stap op zijn achttiende. Ik ging daarom naar Stokvisdennen in Dalfsen. Wij hebben de jongeren deze zomer gevraagd: ’wat is er voor nodig om jullie te behouden?’ Als daar uit was gekomen dat ze vijf keer per week hadden willen trainen, dan was mijn laatste seizoen al geweest.”
Voorlopig blijft het bij twee keer in de week, waarvan De Groot elke week één training verzorgd, op dinsdag in Deventer, en één keer in de drie weken op vrijdag. Oud-teamgenoten Jelmer en Gerben van Vilsteren, eveneens mannen met een hart voor het Zwolse schaatsen, geven de training op de andere vrijdagen. Zelf staat De Groot drie keer per week op het ijs en zit hij één of twee keer op de fiets. Eén persoonlijke training offert hij op om met de talenten te rijden. De Groot ziet wel een opvolger in het groepje dat hij nu begeleidt (Mathijs Bolhuis, Igor Vunderink, Joost Dekkers en Lotte Brink) en geniet van de feedback die hij van ouders krijgt. “Ik hoor dat ze thuis enthousiast vertellen dat ze mij bij kunnen houden op de training. Dat is mooi. Ik baal als ik een training met die jongens moet missen.”
Mee in de juiste ontsnapping
In zijn eigen laatste seizoen wil De Groot meer doen dan mee glijden. Hij heeft hard getraind in de zomer en hoopt deze winter weer van grote waarde te zijn voor Team Stouwdam.nl. Met Kars Jansman uit Hellendoorn in het team heeft het marathonschaatsteam uit Overijssel een echte topper in huis en de verwachtingen zijn dan ook hoog gespannen. Elwin Hulsink en Tossa Heesen maken het kwartet compleet.
De Groot: “Ik ben over het algemeen de stabiele factor. Iemand die het heel lang volhoudt. Geen sprinter, maar iemand die af en toe meezit in een ontsnapping. Ik hoop dit seizoen eens in de juiste ontsnapping te zitten.”
Afscheid in Deventer
Zijn eigen afscheid heeft hij al, zei het in klad, uitgetekend. “In de één-na-laatste wedstrijd van het seizoen rijden we in Deventer, 18 februari. Tenzij het nog heel belangrijk is voor het team dat ik ook die laatste wedstrijd rijd, neem ik daar afscheid.” Hoewel sommige mensen De Groot niet meer geloofden toen hij het weer eens over zijn laatste seizoen had, lijkt de beslissing nu wel definitief. “Na tien jaar is het mooi geweest. Ik ben blij als het seizoen erop zit. Het wordt heel druk (ook door zijn nieuwe werksituatie, MdR). Het trainen is steeds vaker moeten geworden. Dat gevoel van moeten, moet weg.”
