‘Bravo’ voor filmisch concert Florien Hilgenkamp
· leestijd 1 minuut Algemeen
Florien Hilgenkamp en pianist Roberto Guijarro tijdens de repetitie in Theater de Stoomfabriek (eigen foto)
DALFSEN – “In dit filmisch concert gaan we deze kloof overbruggen en een tegenwicht bieden tegen dit ‘onderbuikgevoel’, je verloren voelen in je eigen land of in een nieuw land.” De krachtige en tegelijkertijd ontroerende inleiding van sopraan Florien Hilgenkamp en pianist Roberto Guijarro over de kloof, de groeiende hedendaagse melancholie, vervreemding en angst tussen verschillende groepen in de samenleving, sprak zaterdagavond in Theater De Stoomfabriek zeer tot de verbeelding. Net als het filmisch concert dat daarop volgde. Volgens de aankondiging ‘een symbiose tussen klassieke liederen en film, waarin beide genres elkaar becommentariëren en versterken’ en daar was geen woord Frans bij. Nou ja, op de liederen van componist Olivier Messiaen na dan.
Zijn muziek leerde de in Dalfsen geboren sopraan kennen tijdens haar conservatoriumperiode in Rotterdam. In een interview met Vechtdal FM vertelde Florien dat ze daar toen al meteen beelden bij had. Jaren later leidde dat tot het filmisch concert Unlost over verbinding zoeken tussen verschillende culturen, in Nederland, in de wereld. Een gedurfde voorstelling die de vinger op de zere plek legt. Het concept voor Unlost komt uit de koker van Florien, maar het scenario, gestoeld op zes liederen van Messiaen (waaronder ‘Répétition planétaire’ – red.), is van de hand van filmmaakster Luciënne Venner. De productie van Unlost – van idee tot kant en klare voorstelling – duurde zo’n tien maanden.
“Er is een kloof ontstaan, een gevoel van vervreemding en angst voor elkaar, die steeds groter lijkt te worden. Xenofobie en nationalisme steken de kop op. Daarover wilde ik een programma maken. Omdat er nooit genoeg mensen kunnen zijn die de ‘anti-angst’ boodschap uitdragen. Omdat er een nieuwe presentatievorm ontstaat doordat we klassieke liederen en film met elkaar combineren”, aldus Florien Hilgenkamp die zaterdagavond – gedragen door de klanken van de vleugel – het publiek in het Dalfser theater zichtbaar wist te raken met haar zuivere en heldere stem.
De inmiddels in Gouda woonachtige sopraan wilde graag een betekenisvolle film maken in combinatie met klassieke muziek. Welnu, het applaus en het ‘bravo’ na afloop spraken boekdelen.
