Verbindende Zwolse horeca man koninklijk onderscheiden

ZWOLLE - Met een koninklijke onderscheiding nam maandagavond horecaman Theo Runhaar, voorzitter van Koninklijke Horeca Nederland (KHN) afdeling Zwolle & regio, na tien jaar afscheid. Constructief, verbindend en spil van de horeca het is kenmerkend voor Runhaar. Zó kenmerkend dat Runhaar uit handen van burgemeester Snijders de koninklijke onderscheiding Ridder in de Orde van Oranje-Nassau kreeg uitgereikt. Of het voorzitterschap voor hem een droom was? Runhaar lacht en zegt: “ik ben iemand die heel moeilijk nee kan zeggen. Mijn ego zeg dan altijd: doe ’t maar. Die eigenschap is deels positief maar ook beperkend. Ik heb een hekel aan ruzie, ik ben altijd voor het compromis en oplossingsgericht. Wat bindt ons en hoe gaan we problemen samen oplossen.”

(door Peter de Jong, fotografie Pedro Sluiter)

Verleden “Ik ben tien jaar voorzitter van Koninklijke Horeca Nederland, afdeling Zwolle; daarvoor heb ik vanaf de jaren ’80 ook twaalf jaar in het bestuur gezeten. Tien jaar voorzitter dan denk ik aan een omslag in denken. Van denken ‘in hokjes’ (ik) naar denken ‘in samen’ (wij). Kwam er vroeger van de gemeente regelgeving dan zag het overleg er als volgt uit: aan een vierkante tafel zat de gemeente aan de ene kant en wij als bestuur tegenover hen. Er was overleg en er moest een winnaar uitkomen. Twee partijen met andere wensen. Dat is compleet veranderd. Nu is er een ronde tafel, met koffie en de vraag: waar gaan wij het over hebben en hoe gaan wij samen een oplossing vinden. Er is veel bereikt in het samenbrengen van belanghebbende partijen in de stad. Denk aan het ZwolleFonds, de Gemeente, Cultuur, Retail, Bewoners en Politie (veiligheid). Ik ben dankbaar dat ik hier een steentje aan heb mogen bijdragen. De looplijnen zijn veel korter geworden. Dat resulteert in meer denken in het stadsbelang; een mooie stad die goed bereikbaar is en er goed uitziet. Dat is automatisch ook voor de horeca van belang. Dan moet je elkaar wat aanvullen en wat gunnen.

Die gunfactor is een beetje typerend voor Zwolle. Burgemeester Snijders verwoordde het nog in zijn Nieuwjaarsspeech. ‘Het gunnen heb ik ervaren als iets wat hier heerst’. Corona was een gevecht tegen een pandemie, niet tegen iemand of een instantie. Wat we van corona hebben geleerd, en dat is een hele wijze les, dat het leven niet maakbaar is. Er mee omgaan, elkaar zoeken in de verbinding. Dat hebben wij gedaan in Zwolle. De hele periode zijn wij in Zwolle met elkaar on speaking terms gebleven. Positief denken, kijk wat je wel kunt. Een voorbeeld; de cultuur is uit zijn ivoren toren gekomen en nu een belangrijk onderdeel van de stad geworden. We doen het samen. Dat woord ‘samen’ is nu typisch Zwolle. Overleg met elkaar, niet bang zijn, we zijn geen concurrenten van elkaar. Dat was vroeger zo, nu niet meer. Het is allemaal anders geworden, mensen zijn ook anders geworden, de manier van uitgaan ook. Vroeger was het beter? Nee, het was anders. Elke tijdzone heeft zijn dingen, daar moet je op meegaan en de positieve dingen eruit halen. Ik hoop dat ik deze club als een trotse club en een betrouwbare partner achterlaat die gericht is op de toekomst. Met nu twee nieuwe bestuurders, Nelleke Alleman en Dennis Kaatman die beiden al lang meedraaien en de ins en outs kennen, gaat dit ongetwijfeld goedkomen. De wereld verandert, ook het horeca landschap, het is goed dat er nieuw vers bloed komt. In een maatschappij die steeds sneller gaat de club te laten leiden door iemand – ik zei de gek – die steeds langzamer gaat is niet handig.

Heden. “Het afscheid geeft mij natuurlijk emoties maar ik ben niet bezig met de organisatie van dat afscheid. Ik hou niet van statige recepties en ellenlange toespraken. Toen zei het bestuur: Theo bemoei jij je er maar niet mee, dat doen wij. En toen werd ik zenuwachtig, ik had de controle niet meer in eigen hand. Ik heb mij overgegeven maar dat kostte behoorlijk wat inspanning en stress. Hoort ook wel bij de functie. Mijn dagritme is eigenlijk niet veranderd maar ik moet wel heel erg wennen dat de agenda leger wordt. In mijn leven heb ik wel geleerd dat als iets af is dan is het af. Punt. Er komt een nieuwe generatie aan. Ik ga wel door in het bestuur van het ZwolleFonds. Daarna lijkt het mij mooi om mensen te gaan helpen die met iets zitten. Ik heb ervaring, veel connecties en vind het echt mooi om te helpen iets op poten te zetten.”

Toekomst. “Meer tijd voor familie en kleinkinderen vrijmaken is voor mij heel belangrijk. Ik ben opgegroeid in een middenstandsgezin. De aandacht die je dan van jouw ouders krijgt is er wel maar niet zo veel. In de horeca is dat ook zo. De zaak gaat voor. Ik weet uit ervaring hoe dat is en weet ook hoe leuk het is om de kleinkinderen te verwennen met een uitstapje naar bijvoorbeeld de dierentuin of een optreden van iemand. Hobby’s? Nee, ik heb een ding geleerd en dat was werken. Ja, ik ging wel mee met muzikanten van de Mozarts, de GeeBros of Blues Dimension. Zij oefenden bij ons thuis en elk weekend ging ik met de jongens de hort op. Nu golf ik. Ik wil nog wel in de maatschappij blijven meedraaien. Op de vraag die mij gesteld werd: als er een boek over jou geschreven zou worden, wat zou dan de titel zijn? LEEF JE LEVEN! En stel je steeds de vraag: leef ik voor mijn zaak òf geeft de zaak mij een mooi leven? Maar heel eerlijk, wie zit er nu te wachten op een boek over Theo?”